شهریور ماه سال 1359 کشور اسلامی ما مورد تهاجم بیگانگان قرار گرفت. امریکا در راس کشورهای مهاجم و عراق در نقش مجری اصلی بود. کسانی که همت مردانه داشتند، با اطاعت از ولایت فقیه، که جنگ را در رأس همه ی امور دانسته بود، زندگی روزمره ی خود را تعطیل کردند و به دفاع از سرزمین مقدس ایران مشغول شدند.

اراده ی ملی در حفظ کیان آبا و اجدادی مان در بسیج مستضعفین متبلور شد و معنای بسیجی بودن ، دفاع از کشور و آرمان های انقلاب تا سرحد نثار جان بود. در این میان سپاه پاسداران نیز، بنا بر آنچه قانون اساسی بر عهده اش گذاشته بود، پاسداری از آرمان های انقلاب را به عهده داشت و بسیج مردم را در دفاع مقدس از تمامیت ارضی و آرمان های انقلاب زیر پوشش گرفت. عده ای نیز از همان دوران آغاز تهاجم بیگانگان به میهن اسلامی راه خویش را از متن مردم جدا کردند و سالم ترینشان فقط به فکر گذران زندگی و ثروت اندوزی بودند و آنها که کثیف تر بودند و خیانت را افتخار می دانستند ، به ستون پنجم دشمن تبدیل شدند.

دفاع مقدس خاتمه یافت، دوران سازندگی سپری شد و مدیریت انقلابی کشور با پشتوانه مردمی (بسیج) تا بدانجا پیش رفت که نیازهای اساسی خود را تأمین کرد ، روی پای خود ایستاد و در عرصه ی فناوری آن چنان درخشید که به مرز تکمیل دانش هسته ای رسید و دشمنان اسلام و ایران اسلامی را نگران کرد.

از طرفی فرهنگ مبارزه با ظلم و بی عدالتی در مقیاس جهانی را به مظلومان عالم آموخت و اکنون گروه ها و کشورهای متعددی با الهام از انقلاب اسلامی ایران با جهان تک قطبی مخالفت می کنند.

اکنون سال های سخت سپری شده است و کم ترین انتظار از حاشیه نشینان و فراریان از خطر این است که حرمت مردان آتش و خون را پاس بدارند ؛ اما با تعجب مشاهده می شود که با الهام از القائات دشمن و به انگیزه ی دنیا طلبی ، ناجیان کشور و مردم از شر دشمنان را به نظامیگری متهم می کنند و اینگونه وانمود می کنند که دفاع از ناموس، کشور و آرمان های انقلاب جرم است و بسیجی و پاسدار بودن (یعنی پاکبازی و جانبازی نمودن در راه وطن) خیانت است!

کسانی را که در سخت ترین شرایط با به خطر انداختن سلامت و جان خود از کشور پاسداری کرده اند را نظامی می خوانند تا با این انگ آنها را از عرصه ی مدیریت کشور دور سازند، تا عافیت طلبان و کسانی که در روزهای سخت دفاع ، نقش ستون پنجم دشمن را ایفا می کردند ، یکه تاز باشند. اما آنچه بیش از همه حائز اهمیت است اینکه ملت ایران دوست را از دشمن و خدمت گزار را از خائن به خوبی باز می شناسد و در انتخابات اخیر بار دیگر با رای به دکتر احمدی نژاد، فرزند خود را به جهانیان معرفی کرد. آیا چشم بینایی هست؟!